Пендаровски не го потпиша законот за легализација на дивоградби: Тој е спротивен на Уставот

Претседателот на државата, Стево Пендаровски, не го потпиша указот за прогласување на Законот за утврдување на правен статус на бесправно изградени објекти. На ваквата одлука од шефот на државата Пендаровски, претходеа лавината реакции во јавноста од пратеници, професори, невладини организации, архитекти кои го критикуваа законот и го нарекоа штетен, потсетувајќи дека со него се мотивираат граѓаните да продолжат да градат дивоградби, па дури и во заштитени зони, за подоцна, државата да ги легализира.

Без потписот на Пендаровски, законот не може да биде објавен во Службен весник и се враќа во собраниска процедура, каде по доработката, треба одново да се гласа.

“Мојата одлука да не го потпишам Указот за прогласување на Законот ја донесов врз основа на детална анализа на текстот на Законот, при што утврдив дека текстот на Законот е во спротивност со некои од темелните вредности на Уставот, како и со уставни одредби кои произлегуваат или се во врска со темелните вредности на Уставот. Исто така, сметам дека текстот на Законот нема општествена оправданост односно не е во насока на заштита и промоција на јавниот интерес, што е основна задача на секоја институција на јавната власт.

Текстот на Законот е спротивен на член 8, став 1, алинеја 3 од Уставот каде што владеењето на правото е утврдено како темелна вредност на уставниот и, генерално, нашиот правен поредок. Имено, фактот дека со овој Закон се легализираат противзаконитите постапки на физички и правни лица за бесправно градење, коешто е определено како кривично дело во Кривичниот законик, ги става во нееднаква положба правните субјекти и ја нарушува правната сигурност. Таквата постапка е спротивна со член 9, став 1 од Уставот во кој што е определено дека граѓаните пред Уставот и законите се еднакви. Дополнително, во член 51, став 2 од Уставот е определено дека секој е должен да ги почитува Уставот и законите.

Убеден сум дека усвоениот Закон не само што ги става граѓаните во нееднаква положба, привилегирајќи ги оние кои не ги почитувале правните прописи на штета на совесните граѓани кои при градење на објекти постапувале во согласност со важечките прописи, туку, уште повеќе, стимулира непочитување на правните прописи. Стимулирањето на непочитувањето на правните прописи нанесува трајна штета на сите напоринашата држава да ја изградиме како демократска држава заснована врз владеењето на правото и почитувањето на правата и слободите на човекот и граѓаните.

Понатаму, особено спорен е член 41 од текстот на Законот со кој од денот на влегување во сила на Законот се предвидува „запирање на управни постапки кои не се завршени со спроведување на решенијата за отстранување на бесправно изградените објекти, како и управните и судските (кривични и граѓански постапки) кои се во тек и кои произлегуваат од постапките за отстранување на објекти кои се завршени или се во тек“. Оваа одредба е спротивна со член 8, став 1, алинеја 4 од Уставот каде што поделбата на власта на законодавна, извршна и судска власт е дефинирана како темелна вредност на уставниот поредок. Преку вака формулираното законско решение се врши упад во работата на судовите и се овозможува „затскриена“ амнестија за сторители на кривични дела поврзани со бесправно градење и злоупотреба на службената положба. Неспорна е уставната надлежност на Собранието, во согласност со член 68 од Уставот, да дава амнестија. Но, амнестијата, како што налага законодавната пракса, треба да биде дадена со посебен закон за амнестија, а во образложението кон евентуалниот таков закон треба да се образложи општествената оправданост односно јавниот интерес за давањето на амнестијата. Преодните и завршните одредби на Законотза утврдување на правен статус на бесправно изградени објекти не се местото кадешто на нетранспарентен начин ќе биде дадена амнестија.

Донесениот Закон, исто така, е спротивен на член 43 од Уставот во кој секому се гарантира правото на здрава животна средина, а државата се обврзува да создава услови за остварување на правото на граѓаните на здрава животна средина. Донесениот Закон во член 17 предвидува можност за легализација на бесправно изградени објекти дури и во „строг природен резерват, национален парк, споменик на природа, парк на природа, заштитен предел, заштитен крајбрежен појас на природни и вештачки езера и речни корита, како и во прва и втора санитарно заштитна зона на извори на вода за пиење“. Ваквата можност е прекршување на основната обврска на државата да ја штити животната средина, адополнителноможноста за легализација на бесправно изградени објекти во заштитни зони на вода за пиење потенцијално го загрозува јавното здравје, чијашто заштита е, исто така, законска обврска на државата. Можноста, во наведениот член, за легализација на бесправно изградени објекти во подрачје на заштитено недвижно културно наследство (поединечни добра, целини и археолошки локалитети) е повреда на законската обврска на државата да ги заштитува културните добра и културното наследство.

Конечно, но не и помалку важно, како претседател на државата се заколнав дека ќе ги почитувам и штитам Уставот и законите. Таа обврска подразбира не само формално почитување и спроведување на Уставот и законите, туку, многу повеќе, промоција на правната култура. Правната култура е одлика на сите цивилизирани заедници, а владеењето на правото и заштитата на јавниот интерес е принцип на сите демократски држави. Впрочем, владеењето на правото е основниот услов за остварување на стратешката цел на нашата држава за интеграција во Европската Унија, за чиешто остварување работеле и работат сите досегашни претседатели, состави на Собранието и влади. Како убеден демократ и легалист верувам во водењето на политиката во границите на правото и затоа не можам да се согласам од неправото да создаваме право. За жал, усвоениот Закон е пример за такво поведение.

Во таа насока, апелирам до сите пратеници, независно од политичката припадност, а водејќи се од словото на Уставот и јавниот интерес, уште еднаш, да размислат пред повторно да одлучуваат за овој текст на Законот”, велат од Кабинетот на Пендаровски.

Најгласни со барања до Пендаровски да не го потпишува законот беа граѓанските организациии „Светскиот фонд за природата“, „Еко-свест“, „О2“, заедно со уште 22 други организации. Нивниот став е дека законот мора да се донесе во редовна постапка, со задолжително одржување на јавни расправи.
Законот во Собранието беше изгласан со 72 гласа „за“, 5 „против“ и 3 „воздржан“. За негова примена, гласаа пратеници од власта и опозицијата. Со него, се предвидува легализација на дивоградби, каде освен куќи, легални градби можат да станат базени, гаражи, остави. Со законот се оди дотаму, да наместо рушење, ќе може да се легализираат дивоградби во национални паркови, места прогласени за споменици на природата, национални паркови. Единствено, легализација со ова законско решение не може да има во Охридскиот регион.
Со спорниот закон, требаше да се запрат и сите постапки за рушење на дивоградби, како и сите постапки кои се водат против оние ги граделе дивоградбите. Со ова, се отвори можноста ексградоначалникот на Карпош, Стевчо Јакимовски, новинарот Драган Павловиќ-Латас, сопственикот на градбата кај Мавровка, но и многу други, да бидат амнестирани и судските постапки да им престанат, бидејќи се гонат за кривично дело бесправна градба. Овој член во законот беше додаден со амандман од ВМРО-ДПМНЕ.